Έργο διάρκειας 15 λεπτών ανατέθηκε στον Χρήστο Παπαδόπουλο, για να προβληθεί στο Τέταρτο Μεσογειακό συνέδριο για το ALZHEIMER.

Η ποντικοπαγίδα

   Ένα ποντίκι, από το μικρό ΄΄παράνομο΄΄ σπιτάκι του, που είχε την έδρα του εντός ενός μεγάλου σπιτιού ενός αγρότη, κοίταξε μέσα από τη ρωγμή επικοινωνίας του με τον έξω κόσμο που υπήρχε στο τοίχο, για να δει ότι ο αγρότης και η σύζυγός του άνοιγαν ένα πακέτο. "Ποια τρόφιμα θα μπορούσε να περιλαμβάνει;" το ποντίκι αναρωτήθηκε. Προς μεγάλη τρομάρα ανακάλυψε ότι ήταν μια ποντικοπαγίδα.

   Τρέχοντας στην αυλή του αγροκτήματος, το ποντίκι φώναζε προειδοποιώντας «Υπάρχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Υπάρχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! "

   Το κοτόπουλο αδιάφορα σήκωσε το κεφάλι του και είπε: «κ. Ποντικέ μου, μπορώ να πω ότι αυτό είναι μια σοβαρή ανησυχία για σας, αλλά δεν έχει καμία συνέπεια για μένα. Δεν μπορώ να ενοχλούμαι από κάτι τέτοιο και πρέπει να συνεχίσω τη δουλίτσα μου στη παραγωγή αυγών. Με συγχωρείτε.... "

   Το ποντίκι στράφηκε προς το χοίρο και του είπε «Υπάρχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Υπάρχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! ". Ο χοίρος το κοίταξε με οίκτο, αλλά δήλωσε:« Είναι τόσο πολύ θλιβερό, κ. Ποντικέ, αλλά δεν υπάρχει τίποτα που μπορώ να κάνω γι 'αυτό, παρά μόνο προσευχή. Να είστε σίγουρος λοιπόν ότι θα είναι στις προσευχές μου. "

   Το ποντίκι στράφηκε προς την αγελάδα και είπε: «Υπάρχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Υπάρχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! ". Η αγελάδα είπε:« Πω πω, κ. Ποντικέ. Λυπάμαι για σας, αλλά είναι κάτι τόσο ασήμαντο για εμένα. Αυτή η ποντικοπαγιδούλα .... πφφφ ... "

   Έτσι, ο πόντικας επέστρεψε στο σπιτάκι, με το κεφάλι κάτω και απογοητευμένος, σκεπτόμενος ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσει την ποντικοπαγίδα του γεωργού μόνος του.

   Την ίδια νύχτα όμως, ένας ήχος ακούστηκε σε όλο το σπίτι - σαν τον ήχο της ποντικοπαγίδας όταν πιάνει το θήραμά της. Η γυναίκα του αγρότη έσπευσε γρήγορα να δει τι πιάστηκε. Στο σκοτάδι, δεν είδε ότι ήταν ένα δηλητηριώδες φίδι του οποίου η ουρά ήταν αυτό που η παγίδα είχε πιάσει. Το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα του γεωργού και ο αγρότης γρήγορα την πήγε στο νοσοκομείο.

   Την άλλη μέρα όμως και αφού είχαν επιστρέψει σπίτι, η γυναίκα ανέβασε πυρετό. Ξέροντας ως γιατροσόφι ότι η θεραπεία του πυρετού χρειάζεται φρέσκο κοτόπουλο σε σούπα, ο αγρότης πήρε το τσεκούρι του και πήγε στο αγροκτήμα για το κύριο συστατικό της σούπας τους. Αλλά η ασθένεια της συζύγου του συνεχίστηκε, με συνέπεια οι φίλοι και γείτονες να έρθουν να καθίσουν μαζί της όλο το εικοσιτετράωρο. Για να τους ταΐσει, ο αγρότης έσφαξε και το γουρούνι. Η γυναίκα του αγρότη τελικά, μετά από λίγες ημέρες αποδήμησε εις Κύριον. Τόσοι πολλοί άνθρωποι ήρθαν στην κηδεία της, που ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει και την αγελάδα ώστε το φαγητό να είναι επαρκές για όλους τους. ¨Ολα αυτά, ο πόντικας τα έβλεπε από τη ρωγμούλα του στον τοίχο και είχε μέσα του μιά μεγάλη θλίψη. Αλλά όμως ........

Αλήθεια, στη πορεία της ζωής, τι ρόλο από τους παραπάνω έχει ο καθένας μας; ….. και υπάρχουν τόσες φάκες γύρω μας ....... 

H πλημμύρα.

   Η βροχή έπεφτε μανιασμένη, τα νερά αυξάνοταν διαρκώς και το ποτάμι άρχισε να ξεχειλίζει στις όχθες του. Σπίτια πλημμύριζαν και οι οικογένειες άρχισαν να εκκενώνουν τη περιοχή. Ένας άνδρας φεύγοντας, σταμάτησε έξω από το γειτονικό του σπίτι για να προσφέρει βοήθεια στους φίλους γείτονες.

   «Γείτονα», φώναξε, «τα νερά αυξάνονται! Φέρε την οικογένειά σου στο φορτηγό μου και θα σας μεταφέρω σε ασφαλές μέρος.»

   «Όχι», απάντησε ο γείτονάς του, «δεν θα έρθουμε, διότι πιστεύω στον Ιησού Χριστό και αυτός θα προστατεύσει εμένα και την οικογένειά μου.»

   Η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει μανιασμένη και τα νερά ολοένα αυξάνονταν και ανέβαινε η στάθμη τους. Σύντομα ο άνθρωπος και η οικογένειά του, πήγε στο δεύτερο όροφο του σπιτιού τους για να ξεφύγουν από το νερό. Ένα πλήρωμα διάσωσης βρήκε την οικογένεια και είπε: «Τα νερά αυξάνονται επικίνδυνα. Μπείτε στο σκάφος μας και θα σας πάμε κάπου με ασφάλεια."

   «Όχι», είπε ο άνδρας, «Η πίστη μας είναι ισχυρή! Ο Θεός προστατεύει εμένα και την οικογένειά μου και δεν θα πάθουμε κανένα κακό."

   Περνούσαν ώρες ... η βροχή δεν σταματούσε.... Τα νερά ανέβηκαν ψηλότερα. Η οικογένεια ανέβηκε στην οροφή του σπιτιού της, όταν μια άλλη ομάδα διάσωσης, με ελικόπτερο αυτή τη φορά, πέταξε από πάνω τους και έριξε ένα ειδικό καλάθι διάσωσης για να τους μαζέψει. Και πάλι ο άνδρας αρνήθηκε. Τους φώναξε... «Δεν φοβάμαι! Πιστεύω στο Θεό και αυτός θα μας προστατεύσει. Εμείς δεν ερχόμαστε!"

    Τελικά.... ολόκληρη η οικογένεια πνίγηκε. Ο άνθρωπος, ο οποίος σε όλη του τη  ζωή, ήταν ένας καλός και αγαθός άνθρωπος, βρέθηκε ενώπιον του Θεού.

   "Θεέ μου...." αποκρίθηκε ανάμεσα σε λυγμούς και αναφιλητά, «Πίστεψα σε σένα και σε εμπιστεύθηκα να μας προστατεύσεις τόσο εμένα όσο και την οικογένειά μου. Πώς μπόρεσες και μας άφησες να πεθάνουμε έτσι; Γιατί δεν μας έσωσες;"

   Και ο Θεός απάντησε: «Σας έστειλα ένα φορτηγό, ένα σκάφος και ένα ελικόπτερο - τι άλλο ακριβώς περίμενες;»

 Μερικές φορές .... τα θαύματα είναι τόσο απλά ..... και τόσο κοντά μας ....